kvaddamar?

Fyrirsögnin þýðir

Hvað er þetta maður?

Og reynið svo að skýra fyrir útlendingum að helsta leyndarmál íslenskunnar séu að hún er skrifuð eins og hún er töluð og töluð eins og hún er skrifuð.

En ég skil ekkert í hundrað orðabelgjum hennar Hlédísar, svei mér þá allir nokkurn veginn eins og hvað var í gangi? Maður bara netlaus í tvo daga og allt fer í vitleysu. En ég kemst ekki í opnun um helgina næstu. Kemst ekki. Upptekin kona. Þannig erðanúbara. Leitt en satt. En fer á optimistann um leið og tækifæeri gefst til. Og hver veit nema ég flytji til Óðinsvéa og hætti að senda Parísarpistla og fari að rausa um notuð húsgögn og notagildi þeirra.

Er búin að vera netótengd alla helgina og á pistil inni á Word sem mun koma hingað inn en ekki núna þar sem ég er farin að sofa. Góða nótt.

Lifið í friði og munið að ef nógu margir trúa á heimsfrið mun það verða raunveruleikinn. Trúið á friðinn. Þið megið kalla mig draumóramann, en ég er ekki ein. Einn daginn muntu ganga í lið með mér, og heimurinn verður sem einn. Lennon lifir.

súkkatí múkkatí

Súkkatí múkkatí, kaupa meira fínerí. Eitthvað fyrir alla, konur og kalla, krakka með hár og kalla með skalla á Optimistanum í Óðinsvéum. Þetta er farið að valda miklum úlfaþyt hér í París, er búin að segja öllum sem heyra vilja frá þessum stað, homminn sem er með frábæru hýru bókabúðina í Mýrinni er mjög spenntur yfir þessu og ætlar til Danmerkur um leið og hann finnur sér nýjan kærasta. Það verður fyrsta rómó ferðin að fara á íslensk-arabíska te- og kaffihúsið á Fjóni.

Óska Emblu og félögum til hamingju og hlakka til að sjá þau næst… hmmm… hvenær skyldi það nú verða?

Það er reyndar mjög erfitt að vera í París þegar allt er að gerast í Reykjavík og Óðinsvéum. Partý hjá Björgu um helgina sem ég vildi gjarnan komast í. Þó mér hafi nú ekki einu sinni verið boðið!

En nú verð ég að hætta. Ég þarf að komast að þessu með kommentavesenið, því ég gat sett inn komment hjá ungum dreng sem skrifar á blogspot, toggipop. En get ekki svarað mínum kommentum með kommenti, og get ekki sett komment hjá yfirbloggaranum þó latur sé, dísudruslu. Jæja, nú bið ég að heilsa ykkur öllum og sendi stóra kossa út um allan heim. Sérstaka kveðju fá allir hýrir karlar og konur.

Lifið í friði.

mitt er valdið

Elsku Emblan mín heldur að Megas og Súkkat lesi bloggið mitt og verði fúlir yfir því að hún sé að lofa þeim áður en þeir eru búnir að lofa sér sjálfir. Ég í minni fádæma hógværð ákvað bara að skella þessum fréttum inn svona fyrir vinina svo þeir færu nú allir á stúfana að redda sér miða til Óðinsvéa.

Ég lít ekki á bloggið mitt sem neina fréttasíðu og vil að það komi skýrt fram að á þessari síðu kemur enginn algildur sannleikur fram, frekar en á öðrum bloggsíðum.

Þakka Emblu samt kærlega fyrir kommentin þrjú, hún segir að það sé gaman að lesa mig! Ligga ligga lá! Og þakka henni sérstaklega fyrir að trúa því að ég sé lesin af mikilvægu fólki sem þekkir mikilvægt fólk sem þekkir aðra…

Mitt er valdið, mátturinn og dýrðin.

Og meðan ég er að þessu vildi ég bara láta ömmur og afa og frænkur vita að Kári er farinn að standa upp og er hvílíkt duglegur núna að æfa sig að standa upp við hina og þessa hluti. Sumir hlutir eru ekki eins traustir og aðrir og því er oft rúllað á hausinn, en hann fær þá stóra skeifu og grætur sárt í eina mínútu, jafnar sig í fanginu á mömmu í eina mínútu, setur svo upp einhvern ógurlegan einbeitningarsvip og hefst handa við að prófa að standa upp á nýjum stað. Hann er ótrúlega duglegur, eins og börn eru almennt, það er einmitt á þeim sem maður skilur allar þessar framfarir í heiminum. Þær koma einmitt oft frá fólki sem neitar að verða fullorðið, er að búa til einhverja hluti og þróa þá þótt engin sérstök þörf sé kannski fyrir þá. Offorsið í tækniframförum er mjög flókið, stundum pirrandi, en stundum spennandi. En ég er komin út af brautinni „montsögur af börnunum“. Best að fara í háttinn, enda klukkan að verða ellefu.

Elskið friðinn.

ég skil ekki

Ég skil ekki fréttina sem ég var að horfa á um flugvélarnar tvær sem fórust í Rússlandi í morgun. Ég skil ekki hvernig stórar fréttastofur voga sér að velta sér upp úr því hvort um hryðjuverk sé að ræða og hver hafi framið hryðjuverkin og hvers vegna um leið og tekið er fram að ekkert ekkert hafi komið fram sem bendi til þess að um hryðjuverk sé að ræða. Enn og aftur sé ég í gegnum snoppufríðar fréttakonurnar, stóran slefandi hund, óskandi eftir því að Tjétjénar hafi framið hryðjuverk, því það hljómar svo miklu betur heldur mannleg mistök eða slys.

Ég skil ekki heldur hvernig við vestrænir ofaldir fordekraðir fituhlunkar vogum okkur að fordæma hryðjuverk án þess að hugsa okkur tvisvar um. Við skulum ekki gleyma því að Andspyrnuhreyfingin í Frakklandi í seinni heimsstyrjöldinni var kölluð hryðjuverkasamtök af ríkjandi stjórnvöldum þá. Við skulum ekki gleyma því að troðið er á réttindum fólks út um allan heim alla daga og að oftast er það hetjuskapur að berjast gegn því.

Æ, lífið er svo flókið, ekki bara svart og hvítt, gott og vont, repúblikar og demókratar þó að Hollywood og W hamri þeirri lygi inn í okkur statt og stöðugt.

En það er svo margt sem ég skil ekki. Nokkur dæmi:

Ég skil ekki hvernig konur geta verið heima hjá börnum og ekkert unnið úti. Ég er ekki hneyksluð á þeim, en ég skil þær samt ekki.

Ég skil ekki hvernig fólki dettur í hug að hlaupa maraþon, kannski er ég m.a.s. dálítið hneyksluð á fólki sem gerir slíkt!

Ég skil ekki kínversku, en ég skil hins vegar fólk sem lærir kínversku og væri sko alveg til í að skilja hana.

Ég skil ekki ofnotkun á broskörlum í rituðu máli og þakka æðri máttarvöldum fyrir að Halldór Laxness lifði ekki nógu lengi til að læra að nota þá. Gerum þetta nú vísindalega. Lesið eftirfarandi texta úr snilldarverkinu Sjálfstætt fólk:

En Ásta Sóllilja, það er hún sem svífur á vængjum skáldskaparins í þær álfur sem hún hafði skynjað líkt og í fjarlægum ómi eina vornótt í fyrra þegar hún las um litlu stúlkuna sem fór yfir fjöllin þau sjö, þessi ómur var altíeinu orðinn að saung við eyra henni, og hér fann sál hennar fyrst upphaf sitt og ætt;

Þessi texti með broskörlum, væri þá svona, ef ég skil þessa broskarlanotkun rétt, ég hef alltaf talið það fyrir neðan mína virðingu að læra broskarlavísindin:

En Ásta Sóllilja, það er hún sem svífur á vængjum skáldskaparins í þær álfur sem hún hafði skynjað líkt og í fjarlægum ómi eina vornótt í fyrra þegar hún las um litlu stúlkuna sem fór yfir fjöllin þau sjö (: (: og hér fann sál hennar fyrst upphaf sitt og ætt;)

Þarf að bæta einhverju við þetta?

En þið sem hafið tamið ykkur broskarlanotkun ætlið ykkur líklega hvort sem er ekki að feta í fótspor Halldórs Laxness, svo þið megið svo sem alveg halda áfram að nota þá. Þeir pirra mig ekkert, ég bara skil þá ekki.

Ég mun gefa út út bók einn góðan veðurdag, hana! þá er það sagt og mun standa og þá verð ég líka að standa við þetta loforð.

Ég hef því góða ástæðu til að venja mig ekki á broskarlanotkun, heldur þarf ég einmitt að æfa mig í að lýsa tilfinningum með alvöru orðum.

Embla var að hringja og segja mér að Súkkat og Megas, sá góði broskarl, ætla að koma og spila á opnun Optimistans á Fjóni í næstu viku. Nú þarf ég bara að finna barnapíu fyrir túristana og keyri af stað strax á mánudaginn með Sólrúnu og Kára til að geta verið viðstödd.

Kíkið á myndirnar af okkur fjölskyldunni á

http://community.webshots.com/user/parisardaman

Lifið í friði.

gamla sorrí tölva 2

Það er nú bara þannig, að tölvan mín er gömul, eins og ársgamli farsíminn hennar Meó. Nú sendir hún mér alltaf villuskilaboð um að ekki sé nóg minni fyrir Flash þegar ég flakka á netinu. Ég þarf að kanna þetta með að bæta í hana minni og Mac Os X. En ég held því algerlega til streitu að halda áfram að vera Makkari og hlæ mig máttlausa að vírusvandamálum ykkar péséra. Hlæ samt ekkert of hátt, svo ekki verði sendur á mig einhver eplavírus til að kenna mér lexíu. Maður má nefninlega ALDREI hlægja að óförum annarra. Það er ljótt. Fyrirgefið mér pésérar.

Annars var ég að segja Meó í tölvupósti frá pælingum okkar hjónakorna um að flytja til Brasilíu. Líklega eina ríkisstjórnin í heiminum sem við erum ánægð með. Framfarasinnuð vinstristjórn og bauð Ammríkönum birginn með að setja sömu skilyrði fyrir inngöngu þeirra í landið og þeir setja á alla útlendinga sem vilja heimsækja þá. Gildir bara um Ammríkana, ekki okkur hin, æðra fólkið. En að öllu gríni um þetta slepptu, þá verður maður að vara sig á að verða ekki Kanahatari og reyna að rugla W ekki saman við íbúa landsins hans. Ekki get ég t.d. leyft mér að bera alla Íslendinga saman við D.O., sem þeir kusu nú samt yfir sig aftur og aftur og enn og aftur. Ammríkanarnir hafa nú bara kosið W einu sinni, og líklega kusu þeir hann ekki heldur fiffaði hann útkomuna og á ansi ólaumulegan hátt.

Ég hló þegar ég las um bandaríska farþegaskipið sem hleypti fólki á land í Vigur, þó að höfnin uppfylli ekki öryggisskilyrði USA. Hafnarstjóri Vestfjarða skammaðist yfir þessum reglum sem USA treður upp á heiminn, og svo fara þeir ekki einu sinni eftir þeim sjálfir. Málið er að kafteinninn á skipinu er líklega jafn pirraður yfir þessum nýju reglum og við öll hin. Kafteinninn er ekki W, þó W sé forsetinn hans. Alveg eins og við Íslendingar erum líklega og vonandi flest á móti „björgun Íraks“ þó að okkar hæstvirtu ráðamenn sleiki ammríska rassa eins og hefur verið gert frá síðustu heimsstyrjöld.

Lifið í friði og kyssið kviði…

P.S. DRUSLUR FRÁ DANMÖRKU ERU ALLTAF VELKOMNAR TIL GRÁJARPRAR KONU Í RÓMVERJABÆ.

gamla sorrí tölva

Það er gersamlega óþolandi í þessu tækniframfaraofforsi, að tölvan mín sé orðin eins og gamli sorrí Gráni, þriggja ára gömul.

Ég hélt lengi að ég gæti ekki sett upp „Flash“ hjá mér, en svo tókst mér það reyndar um daginn. Ég veit fyrir víst að ég get ekki sett MSN inn hjá mér, og nú er það nýjasta að ég get ekki lengur hlustað á íslenska útvarpið í tölvunni minni. Sem var orðinn stór hluti af mínu lífi, a.m.k. svona við og við.

Hef ekki hlustað í nokkurn tíma núna, en ætlaði að setja sunnudagsmorgunn Rásar 2 á rétt núna, og þá kemur fram að tölvan mín skilur ekki spilarann þeirra, og takkarnir eru daufir, þ.e. ekki virkir hjá mér. Ég hljóma kannski ekkert bálvond, en ég er það samt. Tölvan mín er ekki það gömul, að það sé hægt að segja mér að éta það sem úti frýs! Ég er hreinlega ekki sammála því. ÉG VIL RÚV INN AFTUR! Mér finnst það ekki afsakanlegt hjá þeim að loka fyrir alla þá Mac-eigendur, sem eiga tölvur eldri en tveggja ára. ÉG VIL RÚV!

En hef ekki tíma til að vorkenna mér meira, verð bara að finna mér geisladisk í staðinn fyrir indælt útvarpið. Ég er að þýða, og vantaði eitthvað heilaörvandi efni með því.

Lifið í friði.

austurstræti og ikea frænka

Austurstræti, ys og læti

fólk á hlaupum í innkaupum.

Fólk að tala, fólk í bala,

og fólk sem ríkið þarf að ala.

Vona að menningarnótt sé með menningarlegasta móti í Reykjavíkinni minni í kvöld. Ég eyddi eftirmiðdeginum í IKEA, sagði manninum mínum að það væri síðasti séns fyrir LA RENTREE, sem eru frílokin og upphaf nýs árs í Frakklandi. Hélt að það yrði tómt og þægilegt að versla þar og þetta yrði skottúr. En, ónei, það var rangt hjá mér. Sénsinn var fokinn út í veður og vind. Ég hef aldrei lent í öðru eins mannhafi í IKEA og í dag. Fullt af Frökkum að kaupa skrifborð, náttborð, ruslafötur og annað ódýrt IKEA dót. Mér finnst Frakkarnir alltaf lægra settir en ég í IKEA. Ég er á heimavelli þar, þeir í útlöndum. Ég lét mannhafið og vonda skap hinna sem vind um eyrun þjóta og keypti stóla í eldhúsið, gardínur í stofuna, rúmteppi á gestarúmið, púðaver fyrir gestasængina og ýmislegt smálegt að vanda. Kjötbollur í kvöldmatinn mmmmm…

Ég veit ekki hvernig þessi heimur væri án IKEA. Líklega leiðinlegri, ljótari og dýrari.

Lifið í friði.

auglýsingar og dagskrá

Fimmtugasti pistillinn minn! Dugleg stelpa. Dugleg dama.

Hvers vegna má ekki auglýsa bjór, vodka, pastís, rauðvín, hvítvín, rósavín, kampavín… en svo má McDonalds auglýsa viðbjóðinn sem boðið er upp á á þeim bænum eins mikið og oft á dag og þeir óska? Hvers vegna er það talið hættulegt ungmennum að drekka bjór, en ekki að úða í sig hamborgurum?

Og hvers vegna má auglýsa „fegrunarlyf“ og „grennandi rjóma“ meðan fjöldi ungra stúlkna eiga fullt í fangi með að halda sjálfsmyndinni óbrostinni og berjast margar við ýmis konar átraskanir?

Varð bara að koma þessu út.

Mér finnst persónulega að það ætti að banna auglýsingar og hafa bara fallega þuli sem segja frá því hvað er að gerast í nemmingarlífinu í staðinn. Ókeypis.

En ég er draumóramaður eins og þið vitið. Stundum eru auglýsingar fyndnar eða jafnvel vandaðar og listrænar. Þá er gaman að sjá þær tvisvar. Eftir það verða þær alveg jafn mikið áreiti og allt hitt draslið sem troðið er í andlitið á saklausum sjónvarpsáhorfendum, útvarpshlustendum, göngugörpum, bílstjórum, strætóförum… þetta er út um allt og gerir okkur vitlausari með hverri sekúndunni.

Lifið í friði og reynið að loka markvisst á alltumvefjandi auglýsingar.

rigning

Það rignir svo harkalega núna, að ef þetta stendur lengi yfir verða áreiðanlega flóð í kjöllurum hér í nágrenninu. Það er niðamyrkur og manni er einhvern veginn ekki rótt, þetta er svo mikið vatsfall. Gott að vita að bíllinn verður þá þveginn.

Annars langaði mig að rabba um pistilinn hans Óskar Jónassonar í Lesbókinni síðustu. Óskar segir frá því þegar hann gekk óvart inn í kvennaklefann í Neslauginni, á leið með dóttur sína á sundnámskeið. Næstum því. Nokkur skref. Hann fór að pæla í því hvað það er merkilegt að svona nokkuð gerir fólk ekki. Fólk hendir rusli úti á götu og brýtur umferðarlögin og ýmislegt. En karlmaður FER EKKI Í KVENNAKLEFANN Í SUNDI! Og kona ekki í karlaklefann.

Hvers vegna samþykkjum við svona kynjareglur sem lög, en brjótum svo umferðarreglurnar sem vernda okkur?

Reyndar man ég eftir drengjum að kíkja á okkur stelpurnar í sturtu í leikfimi í Valsheimilinu í denn. En þeir migu á sig þegar þeir voru teknir í gegn af húsverðinum. Og eru áreiðanlega núna duglegir að passa sig á að fara ekki of nálægt kvennaklefum almennt.

Jæja, ég verð að hætta, það eru hvílíkar þrumur og eldingar, að ég þori ekki öðru en að slökkva á tölvunni, sísímatengdri. Svo eru börnin líka vöknuð við lætin og best að hugga þau.

Lifið í friði.

mánudagsraus

Mig langar að byrja þennan pistil á að senda Helgu Guðnýju baráttukveðjur, og Bjartey líka. Það er ótrúlegt hvað sumt fólk lendir í að þurfa að takast á við, og erfitt að standa hjá og geta lítið gert til að hjálpa annað en að röfla út í eitt í þriggja síðna e-póstum.

Annars ætlaði ég að segja frá helginni sem var eytt með manni án barna í fyrsta sinn síðan ég man ekki hvenær. Líklega í fyrsta sinn síðan Sólrún fæddist sem við fengum tvö kvöld, tvær nætur og tvo morgna í röð barnlaus. Nutum þess út í ystu æsar, ef frá er talinn laugardagsmorguninn þar sem koníak kvöldins áður gerði höfði mínu lífið leitt. En það bráði af, og eftir sat minningin um dásamlegan kvöldverð á flottu veitingahúsi. Andabringur, sniglar og unaðslegt Búrgundarvín. MMMMMmmmmmmmMMMMM… Eftir matinn fórum við í göngutúr og þar sem portið inni í Louvre var lokað og slökkt á Pýramídanum, fórum við í Parísarhjólið niðri í Tuileries-garðinum og Arnaud tókst að halda hræðslunni innan hæfilegra marka og ældi ekki niður á fólkið á jörðinni. Svo gengum við niður á Concorde-torg og sáum Eiffelturninn blikka á miðnætti (eða var hún ellefu?) og svo fórum við og fengum okkur kampavín á bar áður en við tókum leigubíl heim. Prinsessukvöld.

Daginn eftir fórum við í bíó og sáum Köngulóarmanninn sem er frábær mynd og allir eiga að sjá í bíó. Þau eru SVOOOooooOOOO sæt og allt svoOOOOOooooo rómó. Auðvitað eru flugatriðin voða flott og allt það en hvað kemur á óvart? Maður veit að allt er gert í tölvu, ekki beint sami hjartslátturinn og þegar maður sá King Kong traðka á New York eða Superman grípa Lois Lane rétt áður en brúin hrundi í denn.

Fengum okkur svo bita á fínum portúgölskum stað í 1. hverfi og fórum svo snemma í háttinn, enda erfitt að vera prinsessa lang fram á nótt þegar maður er tveggja ungbarna móðir.

Á sunnudeginum röltum við yfir til Benoit og fengum grill ásamt nokkrum mótorhjólatöffurum og serbneskum listamönnum, og svo var barasta kominn tími til að sækja börnin! Og á leiðinni heim í bílnum var eins og við hefðum aldrei barnlaus verið. Sólrún hrífur mann beint inn í hversdagsleikann, hún talar stöðugt, bendir út um bílgluggan og bullar um það sem fyrir augu ber. Ég fæ minningar af mér í bíl og mamma og pabbi að segja mér að þegja nú í smá stund. Man hvað mér þótti þau leiðinleg og skilningsvana, en nú skil ég fullkomlega hvað bjó að baki.

Eins og stóð í einhverjum tölvupistli: maður eyðir tveimur árum í að kenna þeim að tala, og átján árum í að fá þau til að þegja!

Lifið heil og í friði.