án titils

Sirkúsinn var náttúrulega æði, ég er nefninlega fædd með sirkúsþrá í blóðinu og sé mig alveg í anda ganga á stórum bolta, hjóla á einhjóli, kasta fimm boltum upp í loftið og grípa með tánum og auðvitað er ég í glitrandi níðþröngu cat-suit með glimmer á augabrúnum og bleikan kinnalit. Svo bý ég í marglitu hjólhýsi og ferðast milli staða með sýningaratriðið mitt.
Mér finnst dýraatriðin nauðsynleg í svona hefðbundnum sirkús og trúi því statt og stöðugt að dýratemjarar elski dýrin sín og fari vel með þau. Og að dýrin elski athyglina, sviðsljósið og sakni frumskógarins ekki neitt.
Ég hef hins vegar séð tvo óhefðbundna dýralausa sirkúsa og haft mjög gaman af. Annar þeirra var belgískur mínímalískur sirkús sem tjaldaði örsmáu tjaldi í Hljómskálagarðinum á Listahátíð í Reykjavík forðum. Comedia dell’Arte ásamt sígaunaþema. Frábær skemmtun.
Hinn var þungarokksirkús sem var mjög frægur í París fyrir 17 árum, götulistamenn sem sameinuðust og náðu mikilli velgengni í einhvern tíma. Veit ekki hvað varð um þau, líklega orðin kótilettukarlar og -kerlingar í dag.

Það sem mér finnst merkilegast við sirkúsinn er hvað ég samþykki staðalmyndirnar auðveldlega í atriðunum. Jonglarinn sem er kominn í einhvers konar framúrstefnu, þungarokkið ómar undir, búningurinn frekar pönkaður, er samt með ljóshærða íturvaxna konu til aðstoðar. Megnið af tímanum stendur hún eins og mjög vel gerður hlutur, fallegur skúlptúr, brjóstin þrýstast út í bolinn, skoran, vá, aldrei hef ég fundið haldarann sem býr til svona flotta skoru. Við og við raðar hún upp keilum eða tekur til eftir hann, hún fær ekki einu sinni að kasta til hans boltunum, það kemur hálfósýnilegur sviðsmaður fram til þess, líklega verið ákveðið að það væri of vandasamt fyrir hana, og í lokin, undir trylltu lófataki, gengur hann til hennar og tekur utan um hana á sama hátt og versti latínódurgur í gamalli New York mynd. Og hún vefur sér utan um hann, temmilega getnaðarlega og virðist honum gersamlega undirgefin. Og þetta truflar mig ekki neitt heldur finnst mér þetta skemmtilegt. Þetta er hluti af sirkússýningunni. Flottir sterkir karlar og fagrar hálfberar konur.
Róluatriðið gengur út á að karlarnir tveir, með axlir eins og He-Man, sýna heljarstökk og fleira hættulegt undir trommuslætti og dauðaþögn. Inn á milli grípur stærri maðurinn konurnar sem eru í g-strengsbolum, léttilega undir fögrum fiðlutónum. Þær eru skraut. Blóm á engi. Þeir eru atriðið sem fær áhorfendur til að grípa andann á lofti. Og ég læt það ekki trufla mig nógu mikið til að verða pirruð.

En samt er ég að skrifa um þetta hér þannig að kannski truflar þetta mig eitthvað.

En ekki jafnmikið og fréttin um manninn sem gekk stórslasaður um miðja nótt um götur Reykjavíkur (Höfðarnir eru Reykjavík, þið þarna 101bloggarar) og fékk enga hjálp. Það er náttúrulega eitthvað að. Er fólk virkilega svona hrætt í henni Reykjavík? Vinur minn, Benoît, rifjar stundum upp þegar hann var að segja Íslendingum frá Bogota og að hann gat aldrei farið út á kvöldin. Þau kinkuðu ákaft kolli, hjónin, og sögðu að nákvæmlega svona væri þetta orðið í Reykjavík líka. Þetta var fyrir 10-12 árum síðan. Hann ákvað að vera ekkert að reyna að ræða þetta frekar við þau. Leyfði þeim að halda að Reykjavík væri Bogota Norðursins.
Er það ekki málið að við höldum að allt sé svo slæmt? Og hverju skyldi það vera að kenna?

Lifið í friði.

Frökk

Ég er búin að vera afar frökk undanfarna daga í að reyna að finna tónleikastað fyrir kór nokkurn, það hefur líklega fyllt mig einhverju hugrekki/æðruleysi og gerðist ég nú rétt í þessu frökk fyrir sjálfa mig.

Miðað við svarleysið sem hingað til hefur fylgt mínum frökku sendingum, ætla ég ekki að gera mér neinar vonir, ég fer ekkert í það að kaupa flugmiðann núna strax. En ég krossa þó fingurna enda er ég þannig að ég held yfirleitt í vonina fram í rauðan dauðann, gefst ekki upp fyrr en í fulla hnefana og læt ekki bugast þó á móti blási.

Ég er reyndar í fýlu núna vegna svarleysis við frökku tölvubréfunum frá síðustu viku annars vegar og vegna þess að ég ætlaði að hlusta á eitthvað þægilegt á RÚV meðan ég flakkaði um netið í leit að fleiri stöðum til að senda frökk bréf til en vefurinn vill ekki opna síðurnar til að hlusta (hvað í ósköpunum á að kalla slíkar síður? Straumsíður?). En ég er aldrei lengi í fýlu.

Lifið í friði.

hvert er nafnið, hver ert þú?

Hví er ég Arinbjarnarson? En hvorki Kúld né Schiöth…

Þegar ljóst var að Terra Nova var selt og ákveðið að hætta með skipulagðar ferðir til Parísar, tók ég að mér hóp sem var eiginlega bæði síðasti hópurinn á þeirra vegum og fyrsti hópurinn á eigin vegum. Ég var sem sagt að hugsa minn gang og langaði til að halda áfram að taka á móti fólki hérna en vissi ekki alveg hvernig ég ætlaði að fara að því og vissi hreinlega ekki hvort ég hefði hugrekki til þess.
Ég var búin að spá í þetta í einhvern tíma og hafði m.a.s. fundið gott nafn, Leiðarljós. En í ljós kom að til er bókaútgáfa á Íslandi sem ber þetta nafn svo ég ákvað strax að hætta við það. Eina hugmyndin sem ég hafði var Parísardaman, en mér fannst það samt ekki neitt sérlega skemmtilegt, það vantar allan húmor, hljómar jafnvel dálítið uppskrúfað, býst ég við.
Þegar ég var að skila hópnum út á völl fóru þau að spyrja mig spjörunum úr, hvernig ég ynni og hvert ætti að vísa fólki í framtíðinni. Ég sagði þeim umhugsunarlaust að ég myndi markaðssetja mig sem Parísardaman og þau yrðu að fylgjast með því.
Stuttu síðar fór ég til Íslands og tók endanlega ákvörðun. Ég hringdi í öll dagblöðin og var komin með viðtöl um leið enda hafa fjölmiðlar ávallt áhuga á að vita um Íslendinga í útlöndum, sem betur fer fyrir mig. Ég er enn að fá fólk út á þessi fyrstu viðtöl og einnig út á þau sem síðar hafa verið tekin. Ég hef aldrei borgað fyrir auglýsingu, veltan hjá mér býður hreinlega ekki upp á það, en svo vel vill til að fólk les svona greinar og klippir þær út og geymir, jafnvel árum saman. Ég dáist að svona fólki, vildi óska að ég væri jafn skipulögð.
En ég efast enn þann dag í dag um nafnið og sé stundum eftir því að hafa ekki spáð meira í þetta. Aftur á móti er alveg ljóst að ég hef aldrei fundið neitt betra. Verst þykir mér að hafa notað sama nafn á bloggið, það var gert í sama bríaríi og annað sem ég geri.

Og nú ætla ég að skella Spilverkinu á fóninn og taka til. Hvíldarhelgar þarf að greiða dýru verði á mánudeginum.

Lifið í friði.

Pourqoi pas?

Fyrirsögnin vísar vitanlega í hátíðina sem nú stendur yfir á Íslandi. Fullt af spennandi frönsku efni að neyta, ég mæli eindregið með sýningum á myndum Depardon, sérstaklega þeirri sem fjallar um réttarkerfið, hún er stórkostleg.
Og ég myndi vilja komast á þessa sýningu sem fréttin vísar í, fer ef hún verður áfram í sumar. Breytt: Nú vísar fyrirsögnin í síðu hátíðarinnar en ekki frétt mbl.is um sýningu í Sandgerði.

Í dag er sunnudagur og hefur hann verið haldinn sérlega heilagur á þessu heimili í dag. Hvíld og hvíld og svo meiri hvíld. Og nú ætlum við í sirkús.

Lifið í friði.

að öllu alvarlegri málum

Álum.

Uppþvottavélin biluð. Viðgerðarmaðurinn kemur á miðvikudaginn.

Lifið í friði.

pensées à vendre

Þetta stóð á skilti við veginn þegar ég ók í gegnum Périgord á dögunum. Afskaplega ljóðrænt því ég skildi þetta vitanlega sem „hugsanir til sölu“.

En pensée er ekki eingöngu hugsun heldur líka fjólutegund með fimm krónublöð: fjögur upp og eitt niður skv. wikipedíunni frönsku. Ég stoppaði ekki til að kaupa mér vönd af fjólum.

Lifið í friði.

vammleysið ógurlega

Ég er að mörgu leyti sammála Rafauganu, Hvalveiðimanni, Fjallabaksleið, Þórdísi og Reykvísku sápuóperusöngkonunni sem og Mengella (Mengellu?) sem kemur einmitt með orðið sem ég hef leitað að í marga daga, vammleysi en mér finnst samt ógurlega mikil einföldun af þeirra hálfu að skrifa þetta allt á siðgæðisvitund gerfivammlausra húsmæðra/bænda/framsóknarmanna…
Það er full ástæða til að minna á svartar hliðar þessa risastóra og blómstrandi bransa sem klámiðnaðurinn er og brýn nauðsyn að gleyma því ekki að þó til séu pæjur og gæjar með stór brjóst og typpi sem mæta galvösk og skemmtilega kjaftfor í spjallþætti og telja stolt hjásvæfurnar, fullnægingarnar og aðra sigra á sínu sérsviði sem klámstjörnur, er líka til fólk sem er hreinlega tekið höndum af grimmu fólki, lokað inni, dópað upp, nauðgað á hverjum degi í margar vikur þangað til engin lífslöngun er eftir, ekki snefill af sjálfsvirðingu og þá er hægt að nota það í kvikmyndir eða kasta þeim út á götu þar sem það stendur kynlífsneytendum til boða. Það er þessi hluti, þessi skuggalega veröld sem femínistar voru að benda á og hafa fullan rétt á að benda á.
Ég er fullkomlega meðvituð um að það getur meira en verið að fólkið sem var á leið hingað sé allt í fyrrnefnda hópnum, skemmtilega frjálst undan oki þess að líta á kynlíf sem tabú og einkamál, hafa þörf á því að sýna kynorku sína og njóta allrar athygli út í ystu æsar, fá kikk út úr því að ganga fram af meðaljónunum.
Ég býst m.a.s. fastlega við því að svo sé og sá einmitt alltaf fyrir mér reiðilega menn með heykvíslar á flugvellinum rekandi dónapakkið öfugt upp í vélina.
En vegna þess hve erfitt er að skilgreina klám og hve erfitt er að sjá á myndum hvort misbeiting hafi átt sér stað er í raun varla hægt að ræða þetta mál.
Auðvitað voru einhverjir moggabloggarar að ræða þetta á svarthvítu morfísnótunum en alls ekki femínistarnir, það er fals að tala um að allir sem voru á móti þessum hópi hafi skömm á „kynörvandi efni sem inniheldur konur“ eins og gefið er í skyn t.d. í athugasemd hjá Hreini Hjartahlý.

Mig dreymir um heim þar sem þau sem vilja vera nakin, fái að vera það í friði. Að þau sem vilja vera með blæjur og slæður í ökklasíðum kjólum, fái að vera það í friði. Og að þessir tveir hópar nái þeim þroska að skilja og virða þarfir hvors annars sem og þeirra sem fara heldur hinn kræklótta og þrönga gullna meðalveg.

Mig dreymir um þrælalausan heim þar sem allir eru jafnir.

Ég hata mest í sjálfri mér alla hneykslunartilfinningu, vandlæting er syndum verst.

Lifið í friði.

Noh, hættir við

Nú gæti ég sem best trúað að tómleikatilfinning hellist yfir þjóðina.

Næsta mál á dagskrá: Eurovision, Islande douze points.

Lifið í friði.

léttar spurningar

sem ég svaraði í gær og því er eitthvað af svörunum úrelt. Kemur frá Heiðu:

1. Það er dinglað hjá þér tvö að nóttu. Hver myndir þú vilja að það væri? Einhver af mínum góðu vinkonum með kampavínsflösku að vopni.

2. Yfirmaður þinn segir að hann muni veita þér launahækkun ef ..? Enginn yfirmaður, enginn undirmaður, bara ég.

3. Þú í hnotskurn? Kát angist.

4. Hefur þú séð draug? Nei en ég hef talið mig sjá draug.

5. Ánægður með líkama þinn? Mátulega.

6. Ég myndi flytja til Akureyrar ef…: mér byðist áhugaverð vinna og maðurinn minn gæti einbeitt sér að skrifum eða fengi líka góða vinnu, a.m.k. að hann þyrfti ekki að fara í skúringar vegna tungumálaörðugleika.

7. Staður sem þú hefur búið á og saknar: Breiðholtið hefur alltaf sinn sjarma í mínum huga og ég er þess fullviss um að það verður tískuhverfi þegar 101 hrynur af sínum stalli.

8. Vinna sem þú myndir aldrei starfa við, sama hvað þú fengir borgað: Ég hef þá trú að ef ég ákveð að gera sem best úr því sem ég hef er allt í allra besta lagi. Mig óar samt við tilhugsuninni um að vinna hjá MacDonalds og ekki vildi ég þurfa að stunda vændi eða sölu á fíkniefnum.

9. Hljómsveit sem þér fannst „cool“ þegar þú varst 13: David Bowie var alltaf flottastur, Talking Heads voru smart, sem og íslensku pönkararnir og Egó náttúrulega, eða var ég þá tólf ára?

10. Þú vaknar upp eftir slæma martröð, í hvern myndir þú hringja? Emblu ef ég verð að hringja eitthvert, yfirleitt er mér nóg að hnippa í manninn minn og hann huggar mig.

11. Langar þér að eignast börn fyrir þrítugt? Ég eignaðist börnin mín eftir þrítugt.

12. Sterkasta minningin þín úr framhaldsskólanum: Þegar Guðni kjaftur tók mig á teppið og tilkynnti mér: Þér eruð róni.

13. Einhvern tímann verið ástfangin af maka vinar? Nei.

14. Mesta prakkastrik sem þú hefur gert í vinnunni? Í sjálfboðaliðastarfi sem við vinirnir tókum að okkur einn veturinn, settum við upp leikrit til að safna fyrir Afríkuferð fyrir börn af afrískum uppruna. Á lokasýningunni setti ég íslenskt brennivín í lyfjaflösku sem var vanalega fyllt af vatni og sem ein lítil viðkvæm frönsk leikkona tók gúlsopa af á sviðinu. Hún hélt að hún hefði ruglast á flöskum og að hún myndi kannski líða út af á miðri sýningu en tókst samt að halda andlitinu nokkuð vel og er enn á lífi í dag en biður mig aldrei um að gefa sér skot af brennivíni.

15. Hvorum foreldra þínum líkist þú meira, móðir eða föður? Ég er fullkomin blanda af þeim báðum.

16. Eitthvað sem þú hefur alltaf viljað læra að gera: Rennismíði, stangastökk, mósaík ó, svo margt…

17. Ennþá vinur fyrrverandi maka? Já, þannig lagað. En betri vinur fyrrverandi tengdamóður.

18. Hvar myndir þú vilja vera eftir 10 ár: Þess vegna á sama stað. En það væri gaman að hafa aðgang að smá svölum fyrir pastísdrykkju á góðum dögum.

19. Eitthvað sem þú lærðir um sjálfan þig á þessu ári(2006): Áreiðanlega, er maður ekki alltaf að þroskast?

20. Hvað langar þig í í afmælisgjöf? Besta gjöfin er heimsókn vina.

21. Nefndu þrjá hluti sem þú gerðir í dag? Passaði þrjú börn í viðbót við mín, skrifaði formlegt bréf út af kór sem er að leita að sal í París, fór í eina þá snöggustu sturtu sem sögur fara af (meðan börnin fimm léku sér frammi).

22. Það síðasta sem þú verslaðir fyrir þig? Skíðabuxurnar.

23. Er eitthvað hangandi undir baksýnisspegilnum í bílnum? Ekki lengur. Ég sakna bangsans sem kom frá fyrri eiganda, en dóttir mín kippti honum niður fyrir löngu síðan.

24. Hvað fékkstu þér í morgunmat? Kaffi og bygggraut með peru og banana.

25. Hver í kringum þig er með flestu húðflúrinn: Enginn hefur slegið honum Dominique við, en ég hef ekki hitt hann í tja, fimmtán ár. Margir með eitt lítið, man ekki eftir neinum með almennilegan áhuga á slíku í kringum mig núna.

26. Hvað sefur þú að jafnaði í marga klukkutíma á sólahring? Þarf helst 8 tíma, hvorki meira né minna.

27. Hefur þú einhvern tímann verið bundinn? Ég var bundin við sjúkraflutningamann í sjúkrabíl svo ég gæti haft fótinn ofan í fötu.

28. Hvað hefðir þú frekar vilja vera gera þessa stundina? Ég sé mig nú alveg í anda á kaffihúsi með vinkonunum.

29. Hvaða nafn kemur fyrir fremst í símaskránni þinni? Addý er og verður alltaf fremst, bæði í farsímanum og litlu adressubókinni minni.

30. Hvenær varstu síðast vitni af slagsmálum? Börnin slást svo til daglega, telst það með? Svona hræðileg annarra manna slagsmál… man ekki en ég sé slíkt sjaldnar í París en í Reykjavík, sem segir nú sitt um það sorabæli, he he he.

31. Hvaða áfenga drykk drakkstu þú síðast? Rauðvín.

32. Finnst þér gott að láta toga í háríð þitt? Já, mmm. Gott gegn höfuðverk.

33. Nefndu þrjá staði sem þú myndir vilja ferðast til: Bara þrjá??? Mig langar út um allt. New York, Sikiley (aftur), Kaíró.

34. Ertu góð/ur á skautum? Úff er á leiðinni að athuga það fljótlega. Hef þó aldrei kunnað neinar listir aðrar en að teikna áttu á svellið.

35. Hvað finnst þér um BRAD PITT? Ha? Þekki hann ekki. Sætur súkkulaðigaur sem ég hef enga skoðun á.

36. Hvaða litur er á táneglunum þínum? Get ekki verið með naglalakk, fæ innilokunarkennd.

37. Við hvern talaðir þú síðast við í síma? Cristelle.

38. Átt þú eitthvað með hauskúpu á? Ég býst við að hér sé verið að meina föt eða skraut, nei, svei mér þá ég man ekki eftir neinu.

39. Hefur þú ferðast mikið innanlands? Sæmilega, ekki klifið neitt af fjöllunum utan mislukkaða ferð á Fimmvörðuhálsinn en jeppinn hans pabba bar okkur á ýmsa markverða og vel falda staði á sínum tíma.

40. Síðasta mynd sem þú sást? Hm, hugsa svo fast að það rýkur úr hausnum. Sú sem ég sá í bíó síðast var Little Miss Sunshine (Ungfrú Sólskinsbros) en ég hef örugglega séð eitthvað síðan í vídeó sem ég bara man alls ekki hvað var.

41. Hvar varst þú þegar þú fékkst fyrsta kossinn? Á leikvelli í Breiðholtinu.

42. Síðasta spil sem þú spilaðir? Yatzy, við Arnaud spilum það reglulega.

43. Hefur þú fengið glóðarauga? Já, en ekki eftir barsmíðar, bara vegna minnar skertu rýmisgreindar.

44. Á hvaða videoleigu ferð þú helst? Enga en Arnaud fær lánaðar myndir á bókasafninu.

45. Hefur þú gengið í sokkabuxum? Já, er mjög mikið í sokkabuxum, allt frá 20 denum upp í þykkustu gerðir ullarbróka.

46. Þekkir þú einhvern sem er í fangelsi? Nei, ekki í augnablikinu. En ég hef þekkt menn í fangelsi, er það kúl?

Lifið í friði.

súkkulaði og vín

Minni á námskeið Vínskólans í kvöld. Fullkomið fyrir þunga og þreytta. Súkkulaðið kætir og vínið bætir og saman er þetta symfónía sem getur ekki annað en heppnast.

Lifið í friði.