klukkan

Þar sem ég stóð og gæddi mér á viðbjóðslega dýrri smásamloku á flugvellinum í morgun furðaði ég mig á því að hvergi var klukku að sjá. Ef einhvers staðar þarf stöðugt að fylgjast með tímanum, er það á flugvelli (og lestarstöð vitanlega). Þetta pirraði mig heilmikið.

Fyrst bloggaði ég aðeins um það í huganum.

Svo ræddi ég það í hneykslunartóni við manninn minn yfir kvöldsúpunni.

Þá sá ég allt í einu klukkuna. Á veggnum hangir svona gamaldags hringlaga klukka með litla vísi og stóra vísi, ásamt sekúnduvísi. Ég var að leita að svartri stafrænni klukku með rauðum tölustöfum.

Lifið í friði.