Vinur minn bað mig um viðreynslusögu og þar sem ég er fádæma hlýðin verð ég við bón hans:
Einhvern tímann var ég að staulast heim með of þunga innkaupapoka og börnin tvö. Það var rökkur, rigningarsuddi og ég var hálfstressuð yfir því að láta krakkana ganga með mér án þess að geta leitt þau, sonurinn hefur líklega verið 4 eða 5 ára.
Á móti mér kemur feitlaginn, góðlegur maður um þrítugt. Hann horfir á mig og segir svo stundarhátt: „Af hverju eru allar fallegustu konurnar alltaf fráteknar?“ Af talandanum mátti skilja að hann var eitthvað örlítið þroskaheftur eða á eftir. Ég brosti mínu fegursta til hans og var kát lengi á eftir. Mér fannst þetta glæsileg frammistaða í daðri, maðurinn kom fram af fyllsta öryggi og sýndi að hann hefur þennan líka fína húmor fyrir sjálfum sér.
Lifið í friði.
Parísardaman 
Yndisleg saga 🙂
nú er það já, myndi ekki helmingur kvenna tryllast úr hræðslu og hringja í lögregluna og láta handtaka þennan ógeðfellda perra?
Kannski Ari – en ekki ég.
Nei, Ari, það held ég ekki. Það var nákvæmlega ekkert ógnvekjandi við þessa senu.
Góður!
Já og gott að sjá þig hér loksins, hef saknað þín.
Meinti hann fráteknar? Ég er pínu ráðvillt…(en það er ekkert nýtt).
Elísabet, já, ég vandaði mig greinilega ekki nóg við þýðinguna, enda bara gerð í huganum. Auðvitað erum við þessar giftu fráteknar og svo eru allar konur og allir karlar sí og æ upptekin:)
Oseiseijá, maður er ýmist gagntekinn, upptekinn, grómtekinn, frátekinn, útitekinn eða handtekinn.
Já og jamm og jæja. Ég ákvað að laga þessa leiðindavillu hjá mér, takk takk.
Ji … dúllan!
En hvernig er með viðreynslusögur í hina áttina, þ.e. af þér að reyna við einhvern?
Úff, þú segir nokkuð, Eyja. Í alvöru, þá dettur mér engin skemmtileg í hug, bara mjög svona dæmigerðar og óspennandi. En ég skal pæla aðeins í þessu.